Księgowanie rozrachunków w walutach obcych

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Składniki aktywów i pasywów wyrażone np. w euro lub dolarach, w tym najczęściej należności i zobowiązania, ujmuje się w księgach rachunkowych na moment ich powstania z zastosowaniem odpowiedniego kursu waluty. W trakcie roku obrotowego rozrachunki te są wyceniane według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej.

Jeżeli rozrachunki do dnia bilansowego nadal nie zostały uregulowane w jakiejkolwiek formie, to na dzień bilansowy podlegają one ponownej wycenie, której podstawą jest art. 30 ust. 1 uor. Przepis ten zobowiązuje bowiem jednostkę do ponownej, bilansowej wyceny posiadanych przez nią aktywów i pasywów, które zostały wyrażone w walucie obcej (np. należności, zobowiązania, środki pieniężne zgromadzone na rachunku walutowym lub w kasie walutowej). Na dzień bilansowy składniki aktywów i pasywów wyrażone w walutach obcych wycenia się po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez NBP.

Rok obrotowy jak kalendarzowy

W jednostkach, w których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, do wyceny rozrachunków wyrażonych w walutach obcych, dokonywanej na dzień bilansowy 31 grudnia 2019 r. stosuje się średnie kursy walut ogłoszone przez NBP w tabeli nr 251/A/NBP/2019 z 31 grudnia 2019 r. Tabela ta obejmuje średnie kursy 35 walut w relacji do złotego, z tym że do przeliczenia składników aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych najczęściej wykorzystywane są poniżej wymienione kursy średnie >patrz tabela.

Skutkiem zastosowania różnych kursów danej waluty do dwukrotnej wyceny rozrachunków, tj. najpierw w trakcie roku obrotowego, a następnie na...